اغلب سازمان‌های ایرانی از گروه مشاور خود، انتظار اجرای پروژه‌های مورد نظر از ابتدا تا انتها را داشته و علاقمندند که تمامی مسؤولیت کار در این مسیر به عهده مشاور باشد. به زعم ما این موضوع از دو عامل «عدم اعتقاد به موضوع پروژه نزد مدیران سازمان‌ها» ـ به واسطه الزام انجام آن از سوی مدیران یا سازمان‌های بالادستی ـ و «عدم اطمینان نسبت به کارکنان داخلی» نشأت می‌گیرد.

از نظر ما نقش مشاور مدیریت در یک بنگاه کسب و کار، تنها باید محدود به تسهیل‌گری انجام پروژه باشد و این مهم انجام نمی‌پذیرد مگر در صورتی که مدیران بنگاه نسبت به موضوع پروژه احساس نیاز واقعی کرده و از صرف وقت کارکنان خود برای پیشبرد آن دریغ نورزند.

ما معتقدیم که نقش ما در سازمان‌ها اجرای کامل پروژه به عنوان «مجری» نیست و کارکنان داخلی آنها نیز خود از عهده اجرای کار برمی‌آیند و حضور ما در کنار آنها به عنوان تسهیل‌گر، تنها مسیر را از لحاظ زمانی کوتاه‌تر کرده و یافته‌های ما در تجربه‌های قبلی را برای ایشان به ارمغان می‌آورد.

مشاوران مدیریت آریانا از ارایه نسخه‌های از پیش نوشته شده برای سازمان‌ها ـ بدون توجه به نوع مشکل موجود ـ پرهیز کرده و معتقد است که مشاوره در هر سازمانی باید معطوف به مشکل موجود، میزان پتانسیل پذیرش تغییر، سوابق قبلی تلاش‌ها و ... باشد.

از نظر ما، بهترین نقش مشاور در مرحله اول تبدیل «مشکل» سازمان به «مسئله» و در مرحله دوم «صاحب مسئله» کردن سازمان و کارکنان آ ن است. به اعتقاد ما با حصول این مهم و ایجاد این جریان در سازمان، حل مسئله نه تنها مشکل نیست، بلکه پذیرش تغییرات بعدی نیز ـ چون خاستگاه آن بدنه خود سازمان می‌باشد ـ بسیار ساده‌تر است.

یکی از مشکل‌های پیش‌روی پروژه‌های مشاوره مدیریت در سازمان‌ها، عدم درک «فرایند تحول» است. با توجه به آن که در تمامی این پروژه‌ها موضوع اصلی ایجاد «تغییر» است، در صورت عدم وجود درک شفاف از این مهم و مکانیزم‌های بازدارنده و پیشبرانه آن، مشاوره در عمل با چالش‌های جدی روبه‌رو شده و در نهایت منجر به عقیم ماندن تمام تلاش‌ها می‌شود.

از نظر ما مشکل‌های موجود در سازمان‌ها یک شبه ایجاد نشده و در بستر زمان قوت گرفته‌اند؛ از این‌رو حل ریشه‌ای آنها نیز نیاز به تلاشی همه‌جانبه و مستمر داشته و هیچ تغییر و تحول ناگهانی قادر به حل کوتاه‌مدت و همیشگی آنها نخواهد بود.